Tarpan - najgorszy polski samochód? Docenili go głównie rolnicy i żołnierze
Ostateczny wybór Oba auta zostały dostarczone do Warszawy, gdzie w grudniu 1971 r. w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie organizowany był VI Zjazd Partii. Wcześniej jednak obie konstrukcje zostały dokładnie obejrzane przez Edwarda Gierka oraz wysłanników niektórych przedsiębiorstw i urzędów związanych z motoryzacją. Ustalono, że należy zbudować zespół, w skład którego będą wchodzili zarówno poznańscy, jak i warszawscy konstruktorzy. Porzucono prace nad pierwotnymi koncepcjami Warty i Tarpana i rozpoczęto prace od początku. Zrezygnowano z napędu przedniego oraz silnika S31 z Syreny. W zamian zastosowano silnik M20 z samochodów Żuk i Warszawa. Powstały dwa egzemplarze nazwane Warta-2. Pierwszy z drzwiami brezentowymi i z opończą na skrzyni ładunkowej oraz drugi ze ścianą oddzielającą kabinę kierowcy od skrzyni ładunkowej. Ścianę tę można było przesuwać i przewozić dwie osoby i 600 kg ładunku albo sześć osób i 300 kg ładunku. Oba te pojazdy zaprezentowane zostały we wrześniu 1972 r. w czasie Wystawy Osiągnięć Rolnictwa Bydgoskiego w Myślęcinku koło Bydgoszczy. Do produkcji wszedł model z przesuwaną przegrodą.
